جشنواره تئاتر فجر دلسرد‌کننده است /حوصله جشنواره و اضطراب‌هایش را ندارم

حمیدرضا نعیمی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری آنا گفت: حوصله جشنواره تئاتر فجر و اضطراب‌ها برای اجرای نمایش در آن را ندارم مگر این‌ که به صورت رسمی دعوتی می‌شد. در بسیاری از فستیوال های بزرگِ دنیا از فعالان و حرفه‌ای های کشورشان می خواهند جهت اعتبار بخشی و شکوه اثری را برای همان فستیوال آماده کنند یا از اجراهای پیشین را دوباره اجرا ببرند. در مملکت ما اما جریانات طوری دیگر است انگار.

وی که معتقد است، باید در جشنواره ضمن خوش ‌گذشتن به شرکت کنندگان و تبادل و انتقال تجربیات، چیزی به نام داوری ملاک نباشد تا افراد برای هدفی زیباتر و مؤثرتر از چند جایزه حضور داشته باشند، اظهار کرد: وقتی می گوییم جشنواره تئاتر یعنی جشن و پایکوبی و شادخواری که باید همه خوش بگذرانند البته در چارچوب تعریف شده همین مملکت، اما ترس و اضطراب از این که در یک نمایش حرفی زده نشود یا اساساً زیاد به تماشاگران خوش نگذرد، یا فلان خبرگزاری و روزنامه و عکاس برای مچ گیری از وزارتخانه فرهنگ و دولت اتفاقی را مستمسک قرار ندهد که تا مدت ها دودش به چشم اهالی تئاتر برود باعث می گردد هم برگزار کنندگان و هم شرکت کنندگان مدام در تشویش به سر ببرند.

نعیمی عنوان کرد: پیش از این در جشنواره‌ها شرکت‌کنندگان حس و حال خوبی داشتند اما چندین سال است که دیگر جشنواره تئاتر فجر از شور و حالی که داشت دور شده، ضمن این که هنرمند باید با اجرای کارش یکسری اعتبار مادی و معنوی بدست آورد. مسؤلان باید برای آثار نمایشی که روی صحنه می‌رود تسهیلاتی در شأن و نه توهین آمیز قائل شوند که همین امر یکی از نقاط دلسردکننده جشنواره است.

ضرورت سفارش آثار با تخصیص بودجه لازم

این کارگردان تئاتر یادآور شد: طی هشت سال اخیر آثار زیادی از کشورهای دیگر در جشنواره تئاتر فجر اجرا شده اما این‌که چه اتفاقی ایجاد کرده جای سوال است. جز چند نمایش هیچ کار خوبی به جشنواره نیامده و در بخش داخلی اکثراً نمایش‌ها شامل تولیدات یک سال ِ اهالی ‌تئاتر است بنابراین نمایشی برای جشنواره تولید نشده است. لازم است تا با تخصیص بودجه خوب 5 تا 10 اثر شاخص به هنرمندان تهرانی و غیرِ تهرانی با تسهیلات و بودجه برابر سفارش داده شود تا جشنواره شکل حرفه‌ای‌تری به خود بگیرد.

وی تصریح کرد: این‌که آثار در بخش مسابقه باشد یا نباشد مهم نیست زیرا قرار است جشنِ بزرگی برگزار شود در حالی که جشنواره بدل به یک ماراتنِ مرگ شده که در بدترین فصل هم برگزار می‌شود؛ اوج سرما و یخبندان. ضمن آن که جشنواره تئاتر فجر برخلاف جشنواره فیلم فجر از تبلیغات خوبی بهره‌مند نیست، در ایام جشنواره بنر و تبلیغات وسیع در سطح شهر دیده نمی‌شود، گویا فقط قرار است که هرساله آن را برگزار کنیم تا کاری انجام داده باشیم.

وجود آثار نمایشی ضعیف یکی دیگر از مسائلی است که ما در طول چند سال اخیر با آن مواجه بوده‌ایم.

نعیمی در خصوص دیگر نقاط ضعف جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر تشریح کرد: با آمدن هر دبیرِ جدید، تغییرات زیادی در جشنواره ایجاد می‌شود، شکل داوری‌ها تغییر می‌کند، نام بخش ها عوض می شود، رویکردهای به ظاهر جدید تعریف می شود؛ مگر جشنواره تئاتر فجر آزمایشگاه است؟ متأسفانه در جشنواره تئاتر فجر هر دبیر گویی برای نجات و بهبود اوضاع تئاتر مملکت آمده، همه می‌خواهند ایده‌هایشان را اجرا کنند، در یک دوره آثار داوری نمی شود و جشنواره شکل رقابتی ندارد، شکل استانی عوض می شود، منطقه ای حذف می‌شود، گروه ها باید فیلم بفرستند، باید پیش از اجرای در جشنواره استانی ابتدا اجرای عموم بروند و... یا در این دوره‌ می‌بینیم که 70 نفر به عنوان داور به شکل غریبی بر اساس یک دفترچه آثار را ارزیابی و انتخاب می‌کنند.

وی تاکید کرد: این جشنواره تئاتر فجر است، مرکز ناسا نیست، قضیه خیلی ساده تر از این ادا و اصول هاست. قرار بر آن بوده و باید باشد که مخاطبان و جامعه هنری بهترین‌ نمایش‌ها را به تماشا بنشینند. متأسفانه در سال‌های اخیر با انتخاب آثاری که کمتر به کیفیت آن ها توجه شده جشنواره نیز به رویدادی کم اهمیت تبدیل گردیده است. امیدوارم در جشنواره سی و ششم شاهد اجراهای باشکوه داخلی و خارجی باشیم. شهر را شلوغ کنیم تا مخاطبان بسیاری به تالارها بیایند. امیدوارم شرایط رفت و آمد و حضور هنرمندانِ غیر تهرانی همانند سال‌های پیشین نباشد. ننگ است که در مملکتِ نفت و گاز نتوانیم پذیرای هنرمندان کشورمان برای ده روز باشیم. حالا که دیگر بودجه تئاتر هفتاد هشتاد میلیارد تومان شده است.